Sosyal İmleme: Tarihi Eser Alım Satım
Antika Eşya Alanlar
(Space ve Einstein s: 110-115)
Einstein'ın evreni, yüz milyonlarca yangınla kıyaslanamayan nadir gaz, soğuk demir, taş ve uzay tozu sistemlerini barındıran milyarlarca gökada içerecek kadar büyüktür. Bu evrende, uzayda saniyede 300 milyon kilometre hızla yükselen güneş ışınları, 200 milyar yıl içinde köklerine dönerek geniş bir uzay çemberi çizecek.
(Space ve Einstein s: 117)
Ancak Einstein, birkaç yıl sonra kendi uzay bilimini geliştirirken astronomik olayı bilmiyordu. Yıldızların ve galaksilerin hareketlerini rastgele saydı. Einstein evreni durgun gördü. Fakat evren genişliyordu. Tüm galaksiler sistematik olarak bizden uzaklaşıyor. Bu sonuç çok önemlidir, bu yüzden size bunun nasıl gösterilebileceğini gösterebilirim.
Çok iyi bilinen çeşitli örnek yıldızları tanıyarak, çok yakın gökadaların mesafesi belirlenebilir. Bu yıldızların anahtarlama devresinin kendi kendine aydınlatma miktarıyla belirlendiği bilinmektedir. Bu mesafeyi rahatlıkla bulabileceğinizi söylemenin başka bir yolu var, bunun sonucu diğer yöntemlerin sonuçlarıyla oldukça tutarlı.
Galaksinin hızını belirlemek için görünür ışıktan gelen radyasyonu da analiz edebilirsiniz.
Şimdi herkes evrenin ve zamanın kendisinin büyük patlamada başladığını düşünüyor. Hawking sistemini şöyle anlatıyor: "Bu, çeşitli kararsız parçacıklar bulmaktan çok daha önemli, ancak Nobel Ödülü ile değerlendirilebilecek yeni bir buluş değil" (s: 28).
İki kara delik çarpıştığında ve birleştiğinde, ortaya çıkan kara deliğin alanı orijinal kara delik alanlarının toplamından daha büyük olur. Termodinamiğin ikinci yasasına göre, bu entropinin davranışına çok benzer. Entropi asla azalmaz ve tüm sistemin entropisi, onu oluşturan parçaların entropisinin toplamından daha büyüktür. Kara delik kütlesindeki değişiklik, olay ufkunun alanına, açısal momentumdaki değişime ve sorumlu değişime bağlıdır. Kara deliğin yüzey ağırlığı kozmik ufuk boyunca aynıdır. Bu benzerlikten hareketle Bekenstein, 1972'de olay ufku alanının seviyesinin kara deliğin entropisi olduğunu önerdi. Ancak bu teklif tutarsızdı. Bir karadeliğin olay ufku ile orantılı entropi varsa, yüzey yerçekimi ile orantılı sıfır olmayan bir sıcaklığa sahiptir. Diyelim ki bir kara delik termal radyasyondan kendisinden daha düşük bir sıcaklıkta temas ediyor. Kara delikler radyasyon emerken hiçbir şey gönderemez. Klasik teoriye göre, kara delikten hiçbir şey çıkamaz, bu nedenle ısı düşük sıcaklık ısı radyasyonundan yüksek sıcaklık kara deliğine aktarılır. Bu genelleşmiş ikinci yasaya aykırıdır. Bunun nedeni, termal radyasyona bağlı entropi kaybının kara delik entropisindeki artıştan daha büyük olabilmesidir. Bununla birlikte, bir sonraki konuşmada görülebileceği gibi, karadeliğin tam termal radyasyon yaydığı ortaya çıktığında tutarlılık geri getirildi. Bu bir tesadüf ya da yaklaşımın sonucu olamayacak kadar iyi. Böylece kara deliklerin aslında iç çekim entropisi olduğu anlaşılmaktadır. Gösterdiğimiz gibi, bu kara deliğin basit olmayan topolü ile ilgilidir. İç entropinin anlamı, yerçekiminin kuantum teorisi ile ilişkili olandan başka bir belirsizliği temsil etmesidir. Einstein, "Tanrı zar atmaz" dedi. Kara delikleri düşündüğümüzde, Tanrı'nın sadece zar atmakla kalmayıp, aynı zamanda onları göz ardı ederek bizi şaşırttığını görebiliyoruz. " (Mekanın ve Zamanın Doğası s: 34-35)
Einstein'ın evreni, yüz milyonlarca yangınla kıyaslanamayan nadir gaz, soğuk demir, taş ve uzay tozu sistemlerini barındıran milyarlarca gökada içerecek kadar büyüktür. Bu evrende, uzayda saniyede 300 milyon kilometre hızla yükselen güneş ışınları, 200 milyar yıl içinde köklerine dönerek geniş bir uzay çemberi çizecek.
(Space ve Einstein s: 117)
Ancak Einstein, birkaç yıl sonra kendi uzay bilimini geliştirirken astronomik olayı bilmiyordu. Yıldızların ve galaksilerin hareketlerini rastgele saydı. Einstein evreni durgun gördü. Fakat evren genişliyordu. Tüm galaksiler sistematik olarak bizden uzaklaşıyor. Bu sonuç çok önemlidir, bu yüzden size bunun nasıl gösterilebileceğini gösterebilirim.
Çok iyi bilinen çeşitli örnek yıldızları tanıyarak, çok yakın gökadaların mesafesi belirlenebilir. Bu yıldızların anahtarlama devresinin kendi kendine aydınlatma miktarıyla belirlendiği bilinmektedir. Bu mesafeyi rahatlıkla bulabileceğinizi söylemenin başka bir yolu var, bunun sonucu diğer yöntemlerin sonuçlarıyla oldukça tutarlı.
Galaksinin hızını belirlemek için görünür ışıktan gelen radyasyonu da analiz edebilirsiniz.
Şimdi herkes evrenin ve zamanın kendisinin büyük patlamada başladığını düşünüyor. Hawking sistemini şöyle anlatıyor: "Bu, çeşitli kararsız parçacıklar bulmaktan çok daha önemli, ancak Nobel Ödülü ile değerlendirilebilecek yeni bir buluş değil" (s: 28).
İki kara delik çarpıştığında ve birleştiğinde, ortaya çıkan kara deliğin alanı orijinal kara delik alanlarının toplamından daha büyük olur. Termodinamiğin ikinci yasasına göre, bu entropinin davranışına çok benzer. Entropi asla azalmaz ve tüm sistemin entropisi, onu oluşturan parçaların entropisinin toplamından daha büyüktür. Kara delik kütlesindeki değişiklik, olay ufkunun alanına, açısal momentumdaki değişime ve sorumlu değişime bağlıdır. Kara deliğin yüzey ağırlığı kozmik ufuk boyunca aynıdır. Bu benzerlikten hareketle Bekenstein, 1972'de olay ufku alanının seviyesinin kara deliğin entropisi olduğunu önerdi. Ancak bu teklif tutarsızdı. Bir karadeliğin olay ufku ile orantılı entropi varsa, yüzey yerçekimi ile orantılı sıfır olmayan bir sıcaklığa sahiptir. Diyelim ki bir kara delik termal radyasyondan kendisinden daha düşük bir sıcaklıkta temas ediyor. Kara delikler radyasyon emerken hiçbir şey gönderemez. Klasik teoriye göre, kara delikten hiçbir şey çıkamaz, bu nedenle ısı düşük sıcaklık ısı radyasyonundan yüksek sıcaklık kara deliğine aktarılır. Bu genelleşmiş ikinci yasaya aykırıdır. Bunun nedeni, termal radyasyona bağlı entropi kaybının kara delik entropisindeki artıştan daha büyük olabilmesidir. Bununla birlikte, bir sonraki konuşmada görülebileceği gibi, karadeliğin tam termal radyasyon yaydığı ortaya çıktığında tutarlılık geri getirildi. Bu bir tesadüf ya da yaklaşımın sonucu olamayacak kadar iyi. Böylece kara deliklerin aslında iç çekim entropisi olduğu anlaşılmaktadır. Gösterdiğimiz gibi, bu kara deliğin basit olmayan topolü ile ilgilidir. İç entropinin anlamı, yerçekiminin kuantum teorisi ile ilişkili olandan başka bir belirsizliği temsil etmesidir. Einstein, "Tanrı zar atmaz" dedi. Kara delikleri düşündüğümüzde, Tanrı'nın sadece zar atmakla kalmayıp, aynı zamanda onları göz ardı ederek bizi şaşırttığını görebiliyoruz. " (Mekanın ve Zamanın Doğası s: 34-35)
Yorumlar
Yorum Gönder